Ukazał się numer 3(157)/2022 Zeszytów Uniwersytetu Jagiellońskiego Prace z Prawa Własności Intelektualnej, a w nich mój artykuł "Prounijna wykładnia przesłanki twórczości i indywidualności utworu". Zajmuję się w nim możliwością uwzględnienia dorobku orzeczniczego Trybunału Sprawiedliwości UE w zakresie pojęcia i przesłanek ochrony utworu w polskim prawie autorskim.
Jaką odpowiedzialność ponosi licencjobiorca, który przekroczył zakres zezwolenia wynikającego z licencji na oprogramowanie i czy prawo krajowe może narzucać tu konkretny reżim odpowiedzialność? Na tak postawione pytanie odpowiedział TS UE w wyroku z 18 grudnia 2019 w sprawie C-666/18 IT Development SAS przeciwko Free Mobile SAS. Obyło się bez sensacji, choć warto zwrócić uwagę na szczegóły, bo sformułowana przez Trybunał odpowiedź na pytanie prejudycjalne łatwo może być nadinterpretowana.
Można powiedzieć, że rychło wczas, ale doczytałem opinię rzecznika generalnego Yves’a Bota w sprawie C-406/10 SAS Institute przeciwko World Programming. Opinia z 2011 r., więc żadna nowość, ale trafiłem tam na jeden wątek, który mnie zaintrygował. Mianowicie rzecznik zamieścił całkiem obszerny wywód co do dopuszczalności dekompilacji cudzego programu w celu poznania formatu pliku, w jakim ten program zapisuje dane. I stwierdził, że jest niedopuszczalna. Ponieważ zawsze uważałem inaczej, wręcz podawałem to jako sztandarowy przykład, kiedy dobranie się do cudzego programu jest dozwolone, zacząłem grzebać.
W dodatku do Monitora Prawniczego (21/2019) ukazał się artykuł, który napisałem wspólnie z Karoliną Alamą. Tytuł "Granice ochrony prawnoautorskiej w wyroku TSUE w sprawie SAS Institute Inc. przeciwko World Programming Ltd." tłumaczy w zasadzie wszystko. Chodzi o granice ochrony prawnoautorskiej i co nam o tych granicach mówi wyrok TSUE w sprawie C‑406/10.
Spór o serwis internetowy Tom Kabinet dotyczy przede wszystkim możliwości zastosowania zasady wyczerpania prawa do odsprzedaży „używanych” ebooków. Jednak, jak w soczewce, skupiają się w nim aktualne problemy wspólnotowego prawa autorskiego. Pytania prejudycjalne, skierowane do TS UE przez sąd w Hadze dotykają wiec również treści praw wyłącznych i roli ograniczeń autorskich praw majątkowych. Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara z 10 września 2019 r. niestety nie na wszystkie pytania odpowiada, a przyjęty w niej kierunek interpretacji prowadzi do dalszego zmniejszenia spójności wspólnotowego prawa autorskiego.
Właśnie zakończyło się V Forum Prawa Mediów Elektronicznych, współorganizowane przez Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Wrocławski i Uniwersytet Szczeciński. W czasie Forum miałem możliwość wygłoszenia referatu w którym omawiam kluczowy problem współczesnego rozwoju AI - kolizję między potrzebą dostępu do obszernych zbiorów danych treningowych a rygorystyczną ochroną praw autorskich w UE. Zachęcam do oglądania!
Nakładem wydawnictwa C.H. Beck ukazała się książka "E-obywatel. E-sprawiedliwość. E-usługi" pod redakcją K. Flagi-Gieruszyńskiej, J. Gołaczyńskiego i D. Szostka. Miałem przyjemność napisać jeden z rozdziałów publikacji, zatytułowany "Marketing bezpośredni prowadzony za pomocą środków komunikacji elektronicznej w świetle planowanej reformy prawa europejskiego", dotyczący projektu rozporządzenia e-Privacy i jego wpływu na prawo polskie.
W najnowszym numerze ICT Law Review (2014/3) został opublikowany mój artykuł pt. „Reforma prawa autorskiego w UE: potrzebna, ale nie wystarczająca”. Tekst ten stanowi próbę zasygnalizowania współczesnych wyzwań związanych z prawem autorskim w Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu rewolucji technologicznej na tę dziedzinę prawa oraz społecznych konsekwencji jej obecnego kształtu.
Wydany 3 lipca 2012 r. wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-128/11 UsedSoft GmbH przeciwko Oracle International Corp. jest bez wątpienia jednym z najgłośniejszych rozstrzygnięć ostatnich lat. Doczekał sie niezliczonych omówień w publikacjach naukowych i referatach, z których przebija konsternacja autorów. Co rzadkie, informacje o nim przedarły się nawet do prasy codziennej, gdzie z kolei z zadowoleniem odnotowano skutki wyroku w zakresie obrotu programami komputerowymi.
Jakiś czas temu pełnomocnik powoda usiłującego wykazać pozwanemu mocno wątpliwe naruszenie prawa autorskiego uraczył sąd wywodem, jakoby w prawie autorskim rozpowszechnianie dzieliło się na rozpowszechnianie publiczne i niepubliczne. Swój zaskakujący wniosek wywiódł z faktu, że w niektórych przypadkach pól eksploatacji…