Mam wrażenie, że po wczorajszym wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-401/19 Polska przeciwko Parlamentowi i Radzie w całej Europie rozległo się wielkie, zbiorowe „hmmm…”. No bo w sprawie, która rozchodziła się o stwierdzenie nieważności art. 17 dyrektywy 2019/790 o prawie autorskim na jednolitym rynku cyfrowym, a Polska zarzucała wprowadzenie cenzury prewencyjnej Trybunał wydał wyrok, który wydaje się cokolwiek mało czytelny. Nawet w porównaniu do art. 17 dyrektywy. Poniżej kilka spostrzeżeń, jakie nasunęły mi się w czasie lektury.